Oysa...

Karışığım karmaşık,
Sarmaşık çiçeği gibi dolanmış her şey birbirine çözülmüyor bir türlü.
Tam siliniyor her şey;
Üç adım atıyorum ileriye.
Sonra bir şey oluyor dönüyorum, iki adım geriye.
Bakıyorum,
Aslında hala yerli yerimdeyim, komple.
Oysa ne güzel düşlerim vardı.
En güzel serenatların gölgesi kadar net düşüveriyordu piyano sesleri yüreğime.
O kadar iyi duyuyorum ki.
Bilmiyorum bu şarkıyı
Söyleyemiyorum…
Oysa en güzel mutluluklar da benim de payım var
Onlarda biraz da hakkım da var.
Biraz deniz biraz kum
Biraz orman biraz toprak
Biraz su biraz yağmursam
Biraz kış biraz karsam
Duyabiliyorsam hayatı
Neden hala yerimdeyim
Neden hala şu koltukta aynı diziyi izlemekte aynı saat de yatmaktayım.
Kimler için neleri göze almışım,
Kendim için ne yapmıyorum.
Listeler diziyorum peşi sıra ,
Yapamıyorum…
Her şey yerli yerinde
Eski konakların içleri gibi;
Her şey hep aynı
Monoton bir zaman silsilesi
Üç ileri
İki geri…
Oysa…