Kemancı…
Kemancı başımın tacı, gel bu gece burada çal tüm nameleri.
Efkar sarmış perdeleri.
Duvarlarda is gibi gözyaşı
Gitmek istersin çok uzaklara da gidemezsin.
Söylemek istersin de söyleyemezsin
Tıkılıp kalırsın bir köşe de
Yanarsın geçmiş günlerine
Adaşım söylüyor TRT’ de .
“Unutulmaz bu acı
Dertli dertli çal kemancı
Her aşk da hüsran buldu
Gönül bilmem bu kaçıncı
Halime bak dertli çal kemancı
Başımın tacı gitme sen de kal
Benim halim çok acı”
Vals gibi nameler süzülürken dillerimizden
Kendimizce uyduruyoruz yalnızlıklar treninden lokomotifleri,
Aslında yalnız elbet değiliz ama
Amalar bu aralar tesbih taneleri gibi dizilmiş.
Kim dinler, kim anlar seni
Kim anlamak ister
Kim gerçekten el verir
Gerçek el beklediğin nerededir.
Kemancı, kemanı dayar hafiften boynuna.
İnce ince basar notalara
Derin derin içler içine
Daralmışsındır çalan nefes olmaz asla
Daha da alır tufanın içine
Bile bile dinlersin
Köprü altında yahut üstünde olmayı hayal edersin bir an
Bir kemanın namelerinde,
Kaybolup gitmek bir gecenin o gizemli sessizliğinde,
Nasıl olsa üç beş arayan olur gerçek olarak çıkan su yüzüne
Onlarda unuturlar kendi işlerine düşünce
Kaybolmak gerek sessizce
Herkes el ayak çekince
Gidebilmek gerek belki de
Bir vakitlerde ,keman çalanlar için duyduğum bir efsane vardı.Çok içli olduklarından ve bu yüzden ince hastalığa yakalandıklarından çok metanetli bir enstrüman çalabilen müzisyen olarak da bilinirler.
Dinleyenlerin bazıları her basılan namenin onun ömründen çıkan en az beş seneyi çaldığını düşünür belkide.
Çalar kemancı içli içli...
Bile bile de bu iş yapılır mı?
Hastalanacağını bile bile devam etmek
Aptallık mıdır?
Sanatmıdır?
Sevdamıdır?
"Hiç ayrılamam derken,
Kavuşmak hayal oldu
Sevda bahçelerinin çiçekleri soldu"
Bakınız gördüğünüz en yakın yerde,rastladığınız kemancıya boynu hep eğiktir.
Bilir tellerin yazgısını çizdiğini,
Elinde notaları basar tek tek namelere kemancı.
Aşk dan sarhoş olamadık, içmeden sarhoş olalım.
Gelene de eyvallah
Gidene de.
Çal kemancı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder