Ah yalnız kalacakmış gönlüm.
Ne fenaymış, yalnızlık.
Gecenin dar vakti
Gündüzün esintisi derken,
Günler peşin peşin gölgen gibi değil arkadan direkt yüzüne vurur gerçekleri…
Bir muhabbet de oturursun, alırsın bir dostun bebeğini avunursun.
Bakarsın onların hayallerine
Geçip giden gerçekleşemeyen kendi düş trenlerine...
Ah ne fenaymış yalnızlık yolculuğu
Damardan ince ince girer,
Bak,
Caddeler karanlık,
Her yüzde bir tanıdık, bir merhaba ararken
Düşersin yine düş kırıklarına
Kalırsın yine ağlayarak merdiven boşluklarında
Evinin duvarlarından sökülüp alınmış fotğraf çerçevelerinde
Ağlarsın usul usul...
Çile odalarına gerek yok sen de ki bu kader varken
Doldur gönlüm çaresiz günlerini
Sen mi istedin?
İstemedin yada istedin ne fark eder.
Yaşadığına bak !
Neler istediğine ve neler yaşadığına
Yanıyorsun işte
Bile bile
Göre göre
Birinin arzusu, seni boğuyor yavaş yavaş
Kimin umurunda ?
Hiç!
Hiç kimsenin…
Ne kalkan en son tren bu
Ne gemi
Ne doğacak güneş
Ne batacak ay
Ah ne fenaymış yalnızlık yolculuğu…
Bitsin istiyorum artık.
Bitsin…
Gerçekten bitsin…
Gerçekten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder