Otobüsüm yandan çarklı...

Kukuman kuşu artık nasıl bir hayvansa…
Onun gibi oturup ne düşünüyorsun derler…
Düşünmeye devam ama güzel doğru yol alabilmek için ara da mola vermek gerekir sık sık.
Ancak…Şartlar ve imkanlar bizi en uygun olana götürür.
Birazdan uzun zamandır yapmadığım bir şeyi yapacağım.
Otobüs yolculuğu mükemmel geçeceğine şüphem yok.
Küçükken ilkokul çağlarımda yani teyzemler İzmir’de oldukları için ananem ve dedem yaz tatilinde bizi de götürmeye karar vermişti.
Başta hevesli gibiydim yani anneminde olacağını düşünüyordum plan öyleydi ama sanırım babamdan izin alınamadı ve biz tek gitmek durumunda kaldık.
Taksiye bindik ananem ,dedem,kardeşim ve ben tabi arka koltuktan ellerimi dışarıya sarkmış vaziyet de ağlıyorum sessiz sessiz. Sonun da dedeciğim “kızım istemiyorsan gelme zorla götürmiyoruz”deyip durdurmuştu arabayı. Kapıyı açtım anneme koştum soruldum sıkı sıkı sonra arabaya döndüm göz önünden ayrılana kadar yine sessiz ağlayarak el salladım.
Yolda hiç unutmam sıkıntıdan bağırsaklarım bozuldu tam eski Afyonkarahisar yolundaydık malum altıma kaçırdım. Çok utanmıştım. Ama hiç pişman olmadı ananem ve dedem.
Bak niye böyle yapıyorsun üzülme hani sen bir şarkı öğrenmiştin onu söylesene falan.
Şoför yanına arkadaş arıyor zaten.
Öylelikle beni sahneye attılar. Bakmayın benim şimdilerde geride durduğuma elimden tutan olsaydı… OOOO diyim siz anlayın. Şöhret den burnu hiç kalkmamış bir meşhur arkadaşınız olurdu.
Geçtim şoförün yanına utanarak sonra da arap atı gibi açıldım tabi…
Baktım şoförde sevdi beni oyunlar vs anlayacağınız Ömercik filmleri gibi İzmir’e varıverdik.
Afyonkarahisar’ın o engebeli yollarında sallana sallana iki kez arkadaşlarımdam duyduğum ayıp olduğunu düşündüğüm o şarkıyı bir seferde nasıl söyledim hala şaşırırım makamla. İstek de aldım.
Eğlendirdik milleti yani.
“Çat çat kaynana
Pat pat kaynana
Biz olalım yan yana sen dışarı kaynana…
Kaynanam geliverse,dolmayı sarıverse
Yemeden ölüverse !
Oh ne rahat ne rahat
Sular akar buz gibi
Kaynanam domuz gibi
Biz olalım kaynana sen dışarı kaynana”…diye daha uzun gidiyordu aklımda kalmamış.
Ama beni gülümsetir.
Daha gelin-kaynana ilişkilerini tam çözemediğim bir yaştaydım gerçi zor bir kadıncağız olan babaannemden tecrübeliydim ama olsun ayıp sözler de vardı bana göre tabi :;)
Neyse İzmir’e geldik ananem ve dedem benim yol boyu maceralarımı anlatıp dalga geçerken günler geçti bile sonra da dönmek istemedim.
Bir kere de Bodrum’a gidiyoruz yolda bir çift ile karşılaştık. Onlar arkadan biz önden yanımızda kuzen şoför muavini gibi hiç susmadık uyumadık o da yetmezmiş gibi temmuz bodrum’unda otobüsten iner inmez tekrar merkeze gidip tur attık.
O da yetmezmiş gibi bizi hoş geldiniz partisinde düzenlenen dans yarışmasına soktular. Eşim katılmadı biz kuzen ve otobüs arkadaşımız tatlı Erol bey ve Eşi ile katıldık. Erol bey ile ben eş olduk. Epey bir saat dans ettik ve birinci olduk. Tango falan değil bildiğiniz salsa rock ın roll vs,göbek havası karma. Valla bildiğiniz mezdekelere taş çıkardık. Birincilik ödülü olarak yaz sıcağında hamam ve masaj kazandık.
Erol bey hakkını kullandı biz gitmeden iki kişilik en azından birini yapalım dedik ama önce hamam sonra masajmış. Tamam iki dakika durar çıkar,masaj yapar sonra da yola çıkarız dedim kuzene.
Biz hamamı bulduk ama kapıda iri kıyım iki adam tavla oynuyor.
-Aaa evet hamam ve sauna değil mi …. Hanım bekliyorduk.
Evet de.
-Siz girin bize seslenin biz hemen geliriz
Efendim. Bayanlar nerede acaba?
-Bayan yok efendim biz yapıyoruz masajı.
Tamam teşekkür ederiz deyip hamama girdik kuzene hemen döndüm sakın peştamalını çıkarma geçme içeri akıt suyu ıslat saçları şimdi çıkıyoruz diyeceğiz ki .
Piştik duramıyoruz iki dakika sürmedi ödülümüzün süresi.
Tabi adamların haberi yok onlar havuz kenarında bizden bir haberler…
Nasıl çıktığımızı bilmiyorum.
Macera doludur benim her yolculuğum diyeceğim o ki akşam yola çıkıyorum.
Yazılarım eksik kalıp, kederlere düşmeyin
Yataklara düşmeyesiniz sakın aman ha
Birkaç gün mola
Kendinize iyi bakın…
Bende 15 saat sürecek yıllar sonra ki otobüs yolculuğumda şişecek ayaklarıma…
Hoşkalın.