Koşmak istiyorum,
Koşmak…
Saatlerce koşmak.
Nefes almadan, soluksuz.
Kan, ter içinde.
Buram buram ağlamaktan öte.
Damarlarım, bedenimi tutmaya çalışırken
Ayaklarım hissetmezken vücudumu, taşıyamazken.
Yine koşmak…
Kan, ter içinde koşmak.
…
Uyanır uyanmaz,
Yüzümü yıkar yıkamaz.
Kahvaltılara doymadan.
Kimin ne dediğine aldrımadan,
“Yalnız seni seviyorum can” diyerek, koşmak.
Canımdan öte ne var…
Koşarsam esen rüzgar;
Silecek sanıyorum, tüm yürek çarpıntılarımı.
Rüzgarı çok severim oldum olası.
Yağmurla aşık oldum.
Rüzgarla konuştum,
O okşanmayan saçlarımın sevdalısı.
Koşarsam şimdi,
Tüm olanları unuturum, silerim tek tek.
Koştukça nefes nefese,
Konuşmaya ne de düşünmeye fırsatım doğar.
Sadece yorulurum.
Yorulur, oturur ve susarım.
Susarım.
Susarım, yalnız kendime…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder