Bilmiyorsun...

Bilmiyorsun…
Sana gelmeden önce ne badireler geçti ömür sayfamda.
Bilmiyorsun…
Susuyorsun…
Bu dansa eşlik etmiyorsun…
Sormuyorsun,
Neden kederliyim.
Anlamıyorsun.
Ellerini düşledim;
Gece yarısı.
Sözlerini yazdım satırlara…
Bilmeden.
Çok ca mı imkânsızdı…
Ben bile artık kalbime çerçevelediğime göre…
Neden, peki şimdi bu suskunluk.
Anladım, hazırım sandım aslında değilsin.
Öylece geçsin ömrüm diyenlerdensin.
Oysa…
Oysa
Biz farklı olurduk sandım.
Bilmiyorum,
Belki aldandım.
Bir aldanış.
Bir haykırışa kandım.
Mühim değil, nasıl demiş
Asaf :
“Ben sevmekten yana hiç borçlu çıkmadım”…