SEV...

Yaşarken bilseydim,
Avuçlarımdan akan su damlalarını
İnan, tek tek toplardım kendim için.

Yalnız kendim için.

Bir damla akacak gözyaşıma kimseyi ortak etmezsem zaten düşmezdi de için için.

Sadece ve sadece
Sevgi ise aradığın,
Önce kendini sev.

Dur, düşün.
Güneşi sev
Doğayı sev
Yağmurla çimleri sev.

Ama ne olur önce, kendini sev.

Bilseydim en baştan rüyalarımı bile sıfırlardım.
Tüm den gelip tüme varmak ise;
Netice de bu evrenin bir parçasıysam sevgi olmadan asla.

Sevgi, olmazsam
Sevgili de olamam.

Sevmezsem sevemem, sevilemem.

Yağmur iniyorken damla damla piyano tuşları gibi yüreğime,
Özlediğim aşk ise
Kendi aşkına bak önce,
Ne kadar büyük.

Kendi sevgine bak önce
Ne kadar büyük.

Gördüysen lütfen dur,
Orada bekle bir an.
Mutluluğa saliseler var inan.

Lütfen, önce kendini sev.
Gece sevdiğin yıldızlar kadar.
Sabah doğan güneş kadar,
Camına konan kumru kadar,
Çiçeklerin renkleri
Şiirlerindeki ilham kadar
Sevdiğin ne varsa
İşte o sensin.

Dön de şu büyük sevgine bak.

Sev
Korkma sevgiden

Yenilen,
Her sabah doğmakta olan gün gibi.

Nasıl ki o doğmaktan hiç vazgeçmedi o kainat yaratıldığından beri…

Vazgeçme
Önce kendini
Sonra gerçeği

Sev

Sevmekten vazgeçme…

Hayat da ne varsa sevgi üstüne