Ah!
Sen, “Can” desen,
Ben, “Canımmm” derim.
Sen, “Sev” desen,
Ben, “Sevgilim” derim.
Sen, “ Bir” desen
Ben, “ Bin” oldururum…
Gel de, boz yeminleri.
Çözüver, prangalı gönülleri.
Kim tutsak ise yeryüzünde,
Ararmış geceleri kendini, yıldızlar şehrinde.
Ay ile dolan camımın pervanesi
Uçuşur gelir düşlerime.
Güneş ile açtırır gözlerimi
İçime renk kattırır.
Bir tatlı nefes olup uyandırır.
Teferruatları geçmeyi seçersen,
Belki bir yol alacaksın yeniden.
Yeniden sevmeyi deneyeceksin belki de.
Kim bilir?
Duruveriyorsa hala sözcüklerim aklında.
Gülümsetiyorsa varlığım yerli yersiz zamanlarda,
Gizli bir aşk misali, düşüyorsa kanayan yarana.
Merhemin olmak için,
Yeniden, sende seni sevebilmek için.
Buradayım.
Sen de kainat gibi,
Sonsuz olsun istiyorsan sevdan…
Uzanan bir kuşun kanadıdır belki,
Her doğan yeni gün.
Ve her yeni gün taze başlangıçlardır ömürlerimize.
Sessizce giren güzelliklerdir.
Bazen biz bilmeden,
Bazen bilerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder