Gün batıyor…
Gün batıyor, uzak tepelerde.
Güneş sıcaklığı hafifliyor,
Ve
Perde perde düşüyor güzellikler…
Son yağmurda, gündüz inmiş nakış gibi sokaklara.
Kaldırımların taçsız süsleri, su damlacıkları.
Yer yer kokan doğa kokusu.
Bulabildiği ve sığınabildiği her yeşillikte.
Sevgi doğmakta tepelerde,
Gökkuşağı gibi her yer.
Dünya da gözüken tüm felaketler;
Yakılıp, yıkılan, dağılan tüm istenilmeyenler gibi,
Yorulup, sığınarak yeniden varlığa,
Artık en güzellikleri yaşamak istiyor doğa.
Doğa, kucaklamak istiyor hayatı yeniden.
Ve yeni yeni sevgi ile açtırmak çiçeklerini.
Geçmişten, daha güzel yarınlar için.
Ne varsa tabiat da hepsini kucaklıyor.
Çok güzel bir senfoninin unutulmaz parçası gibi,
Şimdi tüm melodiler…
Her eser, başka bir ihtişam ile çalmakta doğaya.
Yeniden doğuşun tüm samimiyeti
Temizliği,
Dinginliği,
Tazeliği,
Sağlamlığı,
Sonsuz olma temennisi ile
Doğmakta seher vakti
Ve ardından gelen ezan sesi…
Nur ile doluyor avuçlarımızdan yeniden doğaya.
Ve biz yeniden doğaya teslim.
Yeniden tüm güzelliği ile tabiatla doğmak için…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder