Aşk mı acıttı sadece canımı sanıyorsun,
Aşk mı yıkık duvarlarımın mimarı…
Bir düş görmüştüm.
Bir kır evinde,
Bir yeşil dal üzerinde.
Bir kırmızıcık uç uç böceği
Dal dal
Parça parça
Yürek yürek…
O kanatlandıkça nereden bileyim,uçup gidecek
Ben o böceği sevmiştim.
Kırmızı üzerinde asilce duran siyahları.
Minicik olup da kocaman rüyalarını.
Elimi verdim ona,
Yüreğimi koydum üzerine.
Hayallerimle süsledim rüzgarlarını,
O kanat çırptıkça…
Diliyordum ki tüm dileklerimle beraber;
Uçsa da döner gelir avuçlarıma,
Ondan;
Hep uçsuz bucaksız tarlalarda,ovalarda ve vadilerde
Korkusuzca
Söyledim
“Uç uç uç Böceğim
Annem terlik pabuç alacak”
Çocuktum sadece,küçücük bir kız çocuğu.
Baktı gözlerime
Ve gitti
Pıır diye sessizce.
İşte o zamandan beridir,
Ne zaman büyük ovalarda
Yeşilliklerde olsam
Ve bahar geliyor olsa
Korkarım elime konacak diye
Bir Uç uç böceği…
Korkarım
İstemeden yine gidiverecek diye
Avuçlarımdan
Yüreğimden
Hayallerimden…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder