Neyi unutuyor insan,
Yaşarken…
Kaç gün batımını kaçırdığını mesela,
Kaç gün korkmadan yağmurdan kaçmadığını.
Kaç çocuğa dokunabildiğini,
Kaç kaçları ıskalayıveriyoruz
Ömür denen skalamızdan.
Kaç kez gerçekten öpüşmüşüz
Kaç kez ayaklarımız kuma basmış çırılçıplak
Kaç kez gerçekten kendimiz ile kalakalmışız
Kaç kez bir kez olsun, hıçkıra hıçkıra ağlayarak dertlerden sıyrılmışız.
Kaç tebessüm, mevcut dudaklarımızın kenarlarında iz bırakmış,
Kaç üşüyen ile bir eldiveni paylaşmışız
Yahut kaç açla aşımızı
Kaç kez
Düşünebilmişiz
Bugün ne yaptım? Sorusunu.
Kaç kez ruh besleyen bir entrümanın ezgisi peşinden gitmişiz
Kaç kez gerçekten samimiyetle sarılmışız
Kaç kez şikayetsiz günü tamamlamışız
Kaç kez gerçekten sevilmiş
Kaç kez gerçekten sevmişiz
Kaç kez yalan söylememişiz
Kaç kez büyüğümüzün ellerini avuçlarımızın arasına alıp öpmüşüz.
Kaç yoksula bir tebessüm hediye etmişiz.
Kaç kez insan olduğumuzu hatırlamışız…
Ve durmaksızın akan şu çağlayan da kendimize bir damla olabilmişiz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder