Yazı yazan ellerim doğurur seni,
Tek tek…
Kelime kelime…
Bilirmişçesine; tüm yalanları…
Ve tüm pişmanlıkları,
Öylece yazar durur en doğrusunu.
En dürüstünü…
En sevdalısını.
Öyle yazar,
Ve
Öyle ister…
Mutluluk ve sevda adına…
Seni düşler,
Ve seni çizer.
Resmeder satırlara ince ince…
Kalkar bir soluk alır biri,
Bir sigara yakar
Camda yaslanıp, düşüncelerine;
Döner gelir, beni yazar.
Aynı anda başka sahilde ben camı açarım.
Hafiften yazın meltemi vurur yüzüme.
Ustaca nefesime.
İçime işler güzelliği.
Hissederim seni rüzgar ile.
Yazarım bende işte yeniden,
Seni tüm satırlarıma.
Biz buluşuruz, belki yarınlarda
Adını bilmediğimiz bir semtin
Herhangi bir çayhanesinde
Bir demli çay söyleriz aynı anda
Sen belki yağmurdan kaçmışsın
Ben ise yağmura aşık
Kelimelerimiz, gözlerimiz olur
Biz, anlatırız birbirimizi…
Çay ile şeker gibi oluruz.
Karışmamaya imkan var mı?
Senin düşünmen,
Benim kelimem,
Bizim sözlerimiz; işler doğaya.
Bir can oluruz
Sen, ben ve biz…
İşte hayat o an başlar,
Biri yağmurdan kaçmıştır,
Bir çay bahçesine sığınmıştır.
Biri ıslanmaktan sarhoş, şiir yazmak ister.
Aslında birbirlerine yazıldıklarından habersizce buluşturur doğa.
İşte, o an gerçek pencere açılır.
O sigarasını yakıp baktığı an ile meltemi hissettikleri an birleşir…
Ellerimiz birleşir
Ve biz,
Birlikte resmederiz doğayı
Beraberce yazarız bu şiiri…
Hayatımıza mana katan tüm güzellikler adına…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder