Anlamazsın diye korktum!
Diyorsun…
Bakarken gözlerime…
Bırakıp gidilmişler,
Bırakmadan gidişler.
Ardından dökülen her bir damla yaşın,
Kıymetini bilenler olarak…
Acıyı kana kana yudumlayanlardan olduğumuz için.
Korktum,
Sana gelmekten…
Sana bir söz söylemekten,
Beni de eller gibi sanırsın diye…
Her gün,
Her akşam.
Bir dizi sözcükleri dizdim önüme…
Hafızamın en üstüne,
Dilimin tam ortasına.
Ama söyleyemedim..
Diyorsun…
Dün gece o çifti gördüm,
El ele.
Özendim,
Ya asla bir daha seni göremezsem diye aklımdan geçti.
Son vermek istedim, yarınlara gömülmüş yalnızlığımıza…
Ve sadece sen düştün gönlüme.
O içten gülüşün,
O candan tarafın.
Yine beni aldı,
Sardı beni.
Senin yanına…
Şimdi topluyorum,
Tüm cümleleri…
Ne varsa;
Yıldızlardan,
Yerkabuğundan,
Denizden ve Topraktan,
Bu kez susmayacağım…
Sana Layık Olmak için buradayım…
Kemanlar çalıyor, piyano tuşları vurguluyor zamanı.
Gönlümün orkestrası senin adını çalıyor.
Ömrüme almak, ömür vermek için hayatlarımıza.
Bir kez düşün
Bir kez…
Korkuyorum anlamazsın diye…
Una Calle Nos Sapare…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder