Düşler düşüyordu şakaklarımdan;
Yılların acımazsızca vurduğu fırça darbeleri gibi,
Tüm saç tellerime inat.
Beyaz beyaz yarınlara.
Tanrı’ya avuçlarımı açmıştım
Ve ona hep açık yüreğimi
Bir an,
Paylaştık geçmişi
Yeni sayfa açtık yarına.
Ve paylaştık gözlerimizin son mutsuz gözyaşları inerken yeniden avuçlarımıza.
İsmini…
Her harfi, Ben…
Seni çağırdık sessizce.
Sen uyuyordun,
Sorduk sana gizlice.
Nesin?
Kimsin?
Neler bekliyorsun?
Neler verebiliyorsun?
Mutluluk nedir anlayabilmişmisin.
Mutluluğu biliyor musun ki, verebileceksin.
Ya sevgiyi?
Sadakati.
Doğruluğu,
Ve elbette saygıyı.
Sustu, dakikalar.
Biz, bekledik seni.
Suskundu her şey…
Gecenin sükuneti kadar net ve sessiz.
Sonra, biz bekledik yine
Vakit geçmişti.
Sustuk bizde.
Artık başka sabah olmuştu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder