Unutma

Unutma…

Unutma, kuşlara yem vermeyi.
Ulu orta herkese selam vermeyi.
Seviyorsan,
Aşık isen,
Dere tepe öpüşmeyi
Yan yana
El ele gezmeyi
Sıkılmadan avuçlarına bir başkasının yüreğini koyabilmeyi.
Gözbebeklerinde kaybolmayı…

Unutma, İstanbul’un güzelliğini seyretmeyi.
Çayır çimen
Köşe bucak gezmeyi.
Çarşı da kahve içmeyi
Ahmet’de köfte yemeyi
Ada’da dondurmayı
Boğaz’da balık ekmeği
Galata altında, geçmişe yad etmeyi
Tokuştura tokuştura…

Unutma,yaşamayı
Gidenler çalınanlar değil.
Bitti ve gittiler
Yeni perdeler açılıyor ömür sahnemizde
Sen, aynı sen
O, aynı o
Biz, aynı biz
Eğer, hala doğru nefes alıyor
Sevmeyi seviyorsak…
El ele vermenin hazzını katabiliyorsak ortak yaşamlara.

Unutma,
Her insanın içinde var olan duyguyu.
Mantık kadar sezgiyi
Sevgi kadar gerçeği
Net ise;
Gecenin karalığında ki yıldız
Güneşin ardında ki bulut kadar…

Unutma,
Tutunursan yaşama
Yaşam sarar seni doya doya
Korkma, sende sarıl ona..