Yalnızlar rıhtımından,
Tek başına kalkar trenler…
Vagonları boş,
Yolcuları yok.
Yürekleri hep bir yerde kalakalmıştır çünkü yolcuların,
Dün.lerin...
Eski.lerin...
Ya da yaşanamamışlıkların...
Sonu olmayan yolcularıdır onlar,
Raylar bilmeden kaderlerini çizer.
Onlar giden taraftır…
Sadece giderler.
Suçlayamazsın
Fıtratları bunun üzerinedir.
Duymaz duyamaz sizin işittiğiniz bir sesi
Ya da yanan bir alevi göremez.
Boşalmıştır içleri.
Tıpkı valizleri,
Ve yürekleri gibi…
Öyle tur atarlar boş vagonlarda
Hangi istasyon hangi güneşi doğuracak ise,
Öyle işte...
Sadece öylesine.
Bilselerdi yapar mıydılar
Asla!
Pişmanlık, ancak yutulduktan sonra anlaşılan bir yemektir çünkü.
Boş vagonlar,
Boş yolcuları taşır.
Ve raylar bilmeden bu yolcuların kaderlerini çizer.
Gitmek,üzerinedir her hikaye
Ve onlar ortak olurlar bu kadere sesleriyle…
“Taka taka taka…Takakaakaktakatatata”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder