Ne zordur
Ne zordur
Yalnız geceler…
Bir sen bilirsin
Bir sen, kendini.
Kah düşersin, kah kalkarsın ayağa.
Dalından düşmeye hazır,olgun meyva gibi iniverirsin toprağa
Yağmur yağar üzerine
Kuşlar didikler,
Bir rüzgar eser…
Sallanırsın
Her pahasına yalnızsın…
Ne zordur,
Yalnız caddeler…
Ne zordur .
Tek kişilik, sipariş yemekler.
Dünyanın en ağır lokmasıdır bir kase çorba icabında…
Ve yalnızsındır işte yine bir günün akşamında
Usulca koyarsın, başını yastığa…
Caddelerde insan manzaraları…
Çınlar çocuk ve kuş sesleri
Hayat akıverir sinsice
Gülersin dıştan
Hayaldir artık ne kursan,
Gülümsersin yeniden
En azından çabalarsın.
Bir ağacın gövdesine yalnız dokunursun,
Avuçlarında yarın elleri değil , düşen yağmur damlalarıdır çoğu zaman.
Kumsallar, denizle buluşur.
Sessiz dolunay bulutla öpüşür
Şafak vakti gelir, yalnızsın işte
Küçücük yüreğinle sığışamamışsın bir yere…
Kimseye kabahat bulma
Ne der Mevlana :
“ Her ne ararsan kendinde ara”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder